poniedziałek, 15 kwietnia 2013

Yaeba ~

~ Yaeba, czyli zęby Japończyków ~ 
Atrakcyjną Japonkę charakteryzuje drobna budowa ciała, dziecięcy wygląd oraz krzywe zęby, które są uznawane za urokliwy atut. Współczesna cywilizacja, ze wszystkimi swoimi udogodnieniami sprawia, że człowiekowi stawia się coraz mniej wymagań. Jedzenie jest gotowane, posługujemy się nożem, by pokroić wszystko na mniejsze kawałki. W efekcie nie potrzebujemy dużej szczęki, by wielkimi zębami miażdżyc i rozgryzać jedzenie. Anatomia głowy Japończyków jest dość niezwykła w porównaniu do mieszkańców zachodu: mają wąskie szczęki – tak bardzo, że ich uzębienie układa się w dwóch rzędach, zamiast w jednym. Dlaczego akurat ten problem dotyka tak bardzo Japończyków? Zjawisko, które na zachodzie podbiło rynek aparatów korekcyjnych Japończycy polubili i nazwali yaeba, czyli podwójny ząb (szczególnie po obu stronach). Powstaje w wyniku narośnięcia zębów na siebie lub wyrośnięcia dodatkowego. W przypadku kobiet jest to uznawane za urocze i czarujące. Mężczyźni również sobie chwalą swoje krzywe zęby. Młode japonki cieszą się z tej niedoskonałości i pokazują z radością zęby, na których widok, każdy z nas, bez słowa sprzeciwu nałożyłby sobie aparat korekcyjny. Nawet w świecie japońskich modelek takie wystające, wampirze zęby są pokazywane z dumą, bo gwarantują dziecięcy, a nawet infantylny wygląd, który jest w Japonii uznawany za kawaii (milusi, słodki). Nie dość, że są krzywe, to dodatkowo pokryte czarnymi plamami. Do tego w japońskich pastach nie ma fluoru, bo jest on uważany za szkodliwy. Japońscy dentyści biją na alarm i łapią się za głowy. Mimo największej liczby dentystów przypadających na mieszkańca, Japończycy mają najgorsze zęby na świecie. Nie jest zatem zaskoczeniem fakt, że Japonia przoduje w różnych badaniach dotyczących uzębienia człowieka. Jednakże dla nich samych nic z tego nie wynika. Z badań przeprowadzonych przez naukowców z Tsurumi Junior College w Jokohamie wynika, że młode japońskie kobiety mają coraz słabszy zgryz oraz tracą zęby mądrości. 
Badania te przeprowadzono na próbie 124 studentek, w wieku od 18 do 20 lat.
Naukowcy stwierdzili, że studentki miały średnio 28,2 zęba (od 24 do 32), ale tylko 6 z nich miało komplet uzębienia. Badacze podkreślają, że człowiek już od niemowlęcia powinien żuć twarde jedzenie, po to aby rozwijać swoje zęby. 








Co o nich sądzicie? Ja osobiście uważam że czasem są słodkie, ale za nic nie chciałabym takich mieć.

Japońskie Gejsze

Gejsza (jap. 芸者 geisha) – osoba o umiejętnościach artystycznych; termin powstał w epoce Tokugawa (1603-1868). Pierwszą gejszą była Kasen z domu Ōgiya w Yoshiwarze, została nią w 1761 roku. Samo słowo gejsza pochodzi od złączenia dwóch japońskich słów geii sha, druga część to po prostu sufiks wskazujący osobę lub wykonawcę. Gei to słowo o szerokim zakresie znaczeń m.in sztuka, rzemiosło i umiejętność. Geisha oznacza zatem człowieka sztuki. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że termin gejsza jest stosowany dość powszechnie, natomiast innym terminem, za pomocą którego możemy również określić kobietę sztuki jest pojęcie geiko, które jest specyficzne dla Kioto gdzie wyszkolenie tych kobiet stoi na wyższym poziomie niż w innych rejonach Japonii. Najbardziej znane pochodzą z Kioto, zamieszkują tam tak zwane dzielnice gejsz, największymi są: Gion, Pantoch oraz Shimabara. Mieszkają zazwyczaj w jednym domu, nazywanym Okiya, chociaż lepszym określeniem byłby tu pałac. Gejsze odgrywały znaczącą rolę w gospodarce i polityce Japonii. W epoce Meiji mówiono, że ambitny urzędnik powinien mieć dwa cele w życiu: wziąć za żonę gejszę i zostać ministrem. Jednak nawet gejsze nie będące żonami urzędników posiadały ogromne wpływy. Przykładem były np. O-koi-san (oficjalna metresa księcia Tarō Katsury), czy Momokichi (kochanka księcia Tomomiego Iwakury). Gejsze specjalności swych uczą się od wczesnych lat dziecięcych (niektóre już od piątego roku życia, np. tańca), aby mogły sprostać oczekiwaniom okāsan (tj. matka w świecie gejsz) oraz przyszłych gości. Dzielą się na dwie grupy: Maiko oraz Geiko.
Maiko, to praktykantka, która dopiero poznaje świat gejsz. Jest to młoda dziewczyna, często nastolatka, która obserwuje i uczy się swojej roli. Nabywa doświadczenia głównie poprzez uczestnictwo w przyjęciach i festiwalach tańca. Maiko wyróżnia niesamowicie kolorowe kimono z szerokimi rękawami, sięgającymi ziemi, oraz duża ilość ozdób we włosach. Geiko natomiast, to starsza, doświadczona już gejsza. Jej kimono nie jest już tak kolorowe, a włosów nie zdobią już dziesiątki grzebieni i spinek. Jej strój zostaje w specjalny sposób związany pasem obi. Jest ona piękną, dystyngowaną, poważną kobietą. Do głównych umiejętności gejszy należą: klasyczny taniec japoński, gra na shamisen, (lub) koto, (lub) flecie i (lub) bębenku ale też ceremonialne parzenie herbaty. Dobrze wykształcona gejsza umie również kaligrafować, układać kwiaty (ikebana) i recytować klasyczną literaturę japońską. Do tego musi być jeszcze tylko zabawna, seksowna i towarzyska. Gejsza nie może być kobieta uległą, musi wiedzieć, czego chce i dążyć pewnie do swoich zamierzonych celów. Tylko ciężka praca pozwala na osiągnięcie wysokiej pozycji zawodowej. Pomimo tego, że gejsze mieszkają w jednym domu, panuje wśród nich olbrzymia zawiść. Każda dąży do tego, żeby cieszyć się szacunkiem innych ludzi, co niestety nie pozwala na zbyt zażyłe przyjaźnie w ich środowisku. Na całym świecie (w Japonii również), gejsze odbiera się jako kobiety lekkich obyczajów. Co może nie jest do końca błędnym rozumowaniem, ponieważ z literatury wynika, że zdarzają się gejsze, które robią dodatkowy użytek ze swego ciała. Wtedy jednak nie powinny nazywać się gejszami, ponieważ gei - znaczy "sztuka, gra na scenie", a sha – "osoba, osoba, która uprawia sztukę". Ostatecznie wątpliwości sceptyków, powinien rozwiać fakt, iż w 1957 roku w Japonii zniesiono legalną prostytucję, natomiast profesję gejsz pozostawiono. Na ubiór gejszy składa się przede wszystkim nagajuban, kimono oraz obi. Nagajuban jest szatą spodnią noszoną pod kimono. Na kimono, pod piersiami zawiązywana jest szarfa z cienkiego materiału (podobnego do szyfonu), zwana obiage. Z kolei obiage opasuje się grubym pasem zwanym obi, mierzącym niejednokrotnie do 6 metrów. Pas ten służy do podtrzymania kimona i musi się od niego odróżniać kolorystycznie. Na obi nakładany jest już tylko sznur obijime. No cóż, trochę tego jest... Noszone przez gejsze praktykantki kimona dochodzą niejednokrotnie do ok. 20 kg wagi! Zwyczaj bielenia twarzy gejsze przejęły prawdopodobnie od prostytutek - amatorek, które były żonami bądź córkami flisaków lub przewoźników. Z ubóstwa, podczas nieobecności ojców i mężów, parały się prostytucją. Ich ciała pokrywał brud i zadrapania, ponieważ głównym ich zajeciem było wytwórstwo węgla drzewnego i zbieranie chrustu na opał. Dlatego, też aby klienci nie odczuwali niechęci na ich widok, rany ukrywały pod grubą warstwą pudru. Fryzura jest tak samo istotna i niezwykła jak makijaż. Tradycyjna nazywa się wareshinobu i jest bardzo ozdobna. Noszą ją tylko młode gejsze Maiko. Geiko nie używają w swoich fryzurach tak wielu ozdób. Fryzura ta jest niesamowicie skomplikowana i trudna w pielęgnacji, dlatego też współczesne gejsze używają peruk. Mizuage to nic innego jak utrata dziewictwa, seksualna inicjacja początkującej gejszy. Okāsan (czyli matka z domu gejsz) wybierała (dziś mizuage nie jest praktykowane) gejszy odpowiedniego kandydata. A wybierała ona z dojrzałych, bogatych i wysoko postawionych mężczyzn, ponieważ musiał zapłacić odpowiednią sumę pieniędzy oraz możliwie jak nalepiej wywiązać się ze swego zadania. W pierwszym dniu mizuage okāsan w przygotowanym do tego pokoju pozostawiała trzy jajka, a sama oddalała się do najbliżej sąsiadującego pokoju. Przybyły na mizuage, kochanek prosił maiko aby się położyła, sam rozbijał jajka z których wypijał żółtka, a białka wcierał w ubranie. Mówił, że to właśnie jest mizuage po czym, żegnał się mówiąc: Dobranoc kochanie! Następnego dnia, spotykali się w tym samym miejscu gdzie on znów rozbijał jajka, wypijał żółtko, ale białka już wcierał dziewczynie w nogi. Po czym, żegnał się podobnie jak dnia poprzedniego i odchodził. Ceremonia ta trwała przez siedem dni przy czym z każdym kolejnym dniem wmasowywał białka w coraz wrażliwsze partie kobiecego ciała. Pod koniec tygodnia młoda gejsza czuła się spokojna i podekscytowana, a mężczyzna pokrzepiony żółtkami z przyjemnością czynił swą powinność. Na tym kończyła się jego rola.
* Zdarza się, że gejsze uzależniają się od alkoholu. Przyczyną jest częste bywanie na przyjęciach zakrapianych sake.
*Gejsza a małżeństwo: Jeśli gejsza chce wyjść za mąż musi się pożegnać na zawsze ze swoją profesją.
*Odsłonięty kark: Japończycy mają ogromną słabość do odsłoniętego karku u kobiety. Można by to porównać ze słabością do długich, zgrabnych i zakrytych krótką spódniczką nóg. Podobno z tej przyczyny kołnierz przy kimono gejszy jest wywinięty.









Co sądzicie o tych kobietach? Jesteście za czy przeciw tej profesji?

niedziela, 14 kwietnia 2013

Living Doll- Venus Angelic

Venus Angelic, a właściwie Venus Angelic Palermo to szesnastoletnia (urodziła się 8 lutego 1997 r.) żywa lalka. Pomimo swojego młodego wieku zna aż pięć języków, niestety przez ich "wymieszanie" jak sama to określa ma dość wyrazisty akcent. Kreuję się na Japońską laleczkę, bloguję i od trzech lat nagrywa filmiki na Youtube które reżyseruję jej matka i na których pokazuję jak stać się Azjatycką laleczką. Nagrywa dużo tutoriali z makijażem i fryzurami, z których zdarzało mi się wiele razy korzystać i uważam że są świetne. Szukając bardziej szczegółowych informacji na jej temat, znalazłam prawie same negatywne komentarze. Zdziwiło mnie strasznie to jak Polacy reagują na jej wygląd i doszukują się w tym wszystkim jakiś fetyszy i podtekstów seksualnych. Venus odwiedziła Polskę już dwukrotnie. W wieku 15 lat wystąpiła ze swoją mamą w Dzień Dobry TVN (Klik) a niedawno zagościła w Rozmowach w Toku razem z Anastasiyą (Klik). Ma tysiące fanów, na całym świecie i w tym również z polski. Uważam że jest bardzo kreatywna, bo trzeba być pomysłowym żeby to wszystko wymyślić, śliczna, miła i bardzo odpowiedzialna jak na swój wiek. W tym wszystkim wspiera ją jej mama, która razem z Angelic gościła w obu programach telewizyjnych. Ma do swojej córki duże zaufanie, nie widzi w tym wszystkim nic złego, akceptuję to i co najważniejsze pomaga w realizowaniu dalszych planów Venus. Uważam, że taki rodzic to skarb bo nie wszyscy są tacy tolerancyjni. Myślę że nieco przybliżyłam wam temat jednej z Living Dolls, z trudem niestety bo jak już mówiłam znalazłam tylko wyzwiska kierujące się pod adres 16-letniej laleczki. Na koniec kilka z jej zdjęć i tutoriali. Co o niej sądzicie? Oglądaliście kiedyś jej filmiki? Podoba się wam i chcielibyście tak wyglądać?


http://www.youtube.com/watch?v=G-25BzRXhj4

http://www.youtube.com/watch?v=otBxS3R5D2I

http://www.youtube.com/watch?v=PKmakoOCcyY

















Blog Venus: http://www.venusangelic.com/
Tumblr Venus: http://venusangelic.tumblr.com/Kanał YT Venus: http://www.youtube.com/user/VenusAngelic/featuredFacebook Venus: http://www.facebook.com/venusangelicTwitter Venus: https://twitter.com//venusangelic

Purikura

Pewnie niektórym fanom Japonii obiła się o uszy nazwa "purikura". Osoby interesujące się subkulturą gyaru lub ulzzang, na pewno wiedzą co to takiego. Jest to bowiem automat do robienia zdjęć. Wymyśliła je 29-letnia wówczas Sasaki Miho-pracownica tokijskiej firmy Atlusa (produkcja i dystrybucja gier komputerowych). Zdjęcia w formach małych naklejek o tej samej nazwie są bardzo popularną rozrywką w Japonii." Purikura " Jest to zniekształcenie angielskiej nazwy " print club ".Zdjęcia wydrukowane w takim automacie są z reguły niewielkich rozmiarów. Te fotki także potocznie nazywa się po prostu purikura. Oczywiście japońskie automaty purikury różnią się od tych maszyn, które możemy spotkać czasami w Polsce na przykład w centrach handlowych.W Polsce także istnieją takie automaty.. jednak różnią się dość istotną kwestią. Między innymi zasobem różnych ozdób które są dość ważne w Japońskich automatach.Cena takich zdjęć także nie jest przerażająca. Jest to około 200-300 jenów (od 6  do 10 zł). Jest też możliwość wypożyczenia śmiesznych strojów dla uatrakcyjnienia zdjęć.













Istnieją także różne strony internetowe, które pozwalają nam w podobny sposób przerobić nasze zdjęcia np. http://purikura.org/

Podoba wam się ten sposób przerabiania zdjęć? Próbowaliście już kiedyś?

★ KEEP CALM AND DRINK BUBBLE TEA ★


Bubble tea- Jest to napój na bazie zdrowych herbat- zielonej lub czarnej w różnych wersjach: mlecznej, owocowej i jogurtowej. Kluczem do napoju są dodatki: Tapioca (czarne kuleczki ze skrobi z bulwy manioku), Boba Bomba (strzelające kuleczki z sokiem owocowym), Jelly (żelki smakowe), Nata de Coco (galaretka kokosowa wielosmakowa).
Ten nietypowy napój przywędrował do Europy aż z Tajwanu, podbijając wcześniej serca mieszkańców Chin, Korei, USA i Kanady.
Bubble tea stworzona została w 1987 przez Liu Han Jie, właściciela jednej z tajwańskich herbaciarni, znajdującej się w Taichungu. To on jako pierwszy połączył ciepłą herbatę z kostkami lodu, mlekiem oraz kulkami tapioki. To właśnie dzięki perełkom tapioki (skrobi z korzenia manioku) herbata ta w bezpośrednim tłumaczeniu nosi nazwę Pearl Milk Tea lub w wersji zachodniej BUBBLE TEA!


Herbata Oolong

Oolong uznawana przez wielu za najlepszą, jedna z najpopularniejszych i najdroższych herbat w Chinach. Jest herbatą pół fermentowaną  czyli bardziej utlenioną niż herbata zielona ale mniej niż czarna. Dzięki temu herbata Oolong posiada niezwykły drzewny lekko wędzony aromat i stanowi idealną propozycję dla osób uważających smak czarnej herbaty za zbyt mocny, a zielonej za zbyt delikatny. Herbaty Oolong dzielą się na wiele rodzajów zależnie od regionu pochodzenia i rodzaju użytych liści. Za najlepsze herbaty Oolong uznaje się te pochodzące z wysokogórskich, dobrze nasłonecznionych plantacji na Tajwanie. Herbata ta poza walorami smakowymi posiada również wyjątkowe właściwości medyczne. Szklanka napoju dziennie zmniejsza nawet o 50% ryzyku nadciśnienia tętniczego! Najlepiej smakuje bez dodatków lub w wersji mlecznej.

Zielona Herbata

Jest herbatą o najniższym stopniu utleniania i dzięki czemu zawiera zaledwie ok. 30% kofeiny. Przypisuje jej się wiele korzystnych działań, między innymi regularne spożywanie zielonej herbaty redukuje szanse na zawał serca lub niektóre rodzaje nowotworów. Dzięki właściwościom oczyszczającym jest ważnym dodatkiem w każdej diecie odchudzającej. Pomimo, iż zielona herbata staję się coraz bardziej popularna to nadal stanowi zaledwie 10% światowego spożycia herbaty.

Czarna Herbata

Herbata czarna poddawana jest obróbce złożonej z czterech etapów: więdnięcie, zwijanie, pełnej fermentacji i na końcu suszenie. Czarna herbata ma właściwości pobudzające, dzięki zawartej w niej teinie. Dodatkowo czarna herbata zmniejsza ryzyko zawału serca. Zawiera dużo fluoru, zabezpiecza zęby przed próchnicą. Dowiedziono również, że picie czarnej herbaty chroni nas przed rakiem skóry.











Słyszałam że w Polsce nie jest zbyt smaczna i nie zbyt przypomina tą Azjatycką, prawdziwą Bubble Tea. Z chęcią to kiedyś sprawdzę. A wy, piliście już ją kiedyś? Smakowała?